Keith Caputo(US)
Eén van de grootste stemmen (en kleinste lichamen) in de rockmuziek hoort toe aan Keith Caputo uit Brooklyn. Na een enorme aanhang te hebben opgebouwd als zanger van de wereldberoemde rock-/alt-/metalband Life of Agony, verwierf Caputo een reputatie voor zijn vermogen om luisteraars diep in hun ziel te raken met zijn muziek, teksten en poëzie. Zijn intense liveshows zijn even indrukwekkend — binnen één optreden weet hij zowel arena’s in moshpits te laten ontploffen als het publiek in ademloze stilte te houden.
In de voorbije twintig jaar nam Caputo achttien diverse en invloedrijke albums op — naast talloze demo’s, liveplaten en EP’s — met een indrukwekkende lijst aan samenwerkingen met muzikanten uit de wereldtop, waaronder Flea (Red Hot Chili Peppers), gitarist Craig Ross (Lenny Kravitz, Eric Clapton, Sheryl Crow), pianist Zac Rae (Fiona Apple, Miley Cyrus, Annie Lennox), producers Martyn Lenoble, Greg Fidleman, Mike Shipley, Sylvia Massey (Tool, System of a Down) en Joey Zampella (Life of Agony).
Hij deelde het podium met grootheden als Coldplay, Nine Inch Nails, Björk, David Bowie, Pixies, Velvet Revolver, Bush, Slipknot, Red Hot Chili Peppers, Modest Mouse, Aphex Twin, Foo Fighters en vele anderen. Zijn invloeden lopen van Led Zeppelin en The Doors tot Arthur Rimbaud en William S. Burroughs. Caputo schuwt het experiment niet, wat goed te horen is op albums als A Fondness for Hometown Scars, As Much Truth as One Can Bear, Love Hard en The Mones...
Caputo werkt vaak samen met de Grammy-genomineerde multi-instrumentalist Andy Kravitz (Cypress Hill, Billy Joel, Imogen Heap, Julianna Hatfield), die hij ontmoette tijdens de opnames van Life of Agony’s Soul Searching Sun eind jaren ’90. Samen produceerden ze onder meer Love Hard en As Much Truth as One Can Bear, en ze richtten het ambient geek-rockproject The Neptune Darlings op, met releases als Chestnuts and Fireflies en Principium Sequentia.
Gefascineerd door harde waarheden is Caputo een onverschrokken ontdekkingsreiziger van zijn eigen pijn. Opgegroeid als kind van heroïneverslaafde ouders, moest hij zich een weg banen door een harde wereld van armoede, geweld en misdaad. Toch weet hij zelfs bij zware thema’s als misbruik en verlating steeds een nieuw, menselijk licht te werpen door zijn poëtische en onconventionele songwriting.
Ondanks de rauwheid van zijn teksten is wat het meest opvalt zijn onverwoestbare romantiek — zijn volhardende drang om in elke wolk een zilveren rand te zien. Zoals hij zelf zegt:
“Uit mijn eigen gevoelens van ontworteling, ontevredenheid en verlangen ontstaat een immense zee van mededogen.”