Equal Idiots^(BE)

Toen Thibault Christiaensen en Pieter Bruurs zich in 2015 als finalisten van De Nieuwe Lichting voorstelden bij Studio Brussel, ging het snel voor Equal Idiots. Héél snel. De single Salmon Pink knalde naar de top van De Afrekening, en in 2017 lag debuutalbum Eagle Castle BBQ in de winkelrekken. Equal Idiots groeide in geen tijd uit tot hét boegbeeld van Belgische garagerock. Wat volgde was een indrukwekkende livereputatie met passages op Rock Werchter, Pukkelpop en zowat elk groot Belgisch podium.

Hun tweede plaat, Adolescence Blues Community (2021), was een volgende stap: eigenzinniger, gelaagder, maar nog steeds rauw en recht voor de raap. Opgenomen tussen de fruitbomen van Herk-de-Stad, met hagelkanonnen op de achtergrond en een kinderkoor uit Hoogstraten op de eindtrack – alles klopte. Van westernflair tot Velvet Underground-duetten, de plaat bewees dat Equal Idiots geen eendimensionale rockband is.

En dan nu: de derde worp, getiteld Equal Idiots. Een statement. Dit zijn ze. Volledig. Geen heruitvinding, wel een herijking. De garagerock wordt subtiel ingeruild voor dynamiek, voor diepgang, voor songs die ademen. Opnames gebeurden opnieuw met Thomas Valkiers, en met Stijn Vanhoegaerden (Brutus) als producer schaafden ze meer dan een jaar aan elf nieuwe tracks. Van de vuist-in-de-lucht opener I Am The Light tot het weidse Rainbow, en een ghost track die eindigt zoals het allemaal begon: in één take.

Shoegaze, akoestische intermezzo’s, noisy climaxen – Equal Idiots verkent alle hoeken van hun geluid. De stem van Christiaensen laveert moeiteloos tussen schurend en fluisterend, terwijl Bruurs ritmes laat stuwen en zinderen.

Equal Idiots is geëvolueerd. Geen blikje energiedrank meer, maar een glas stevige rockwijn. Rijper, rijker, maar nog steeds even rebels.