Tim Knol^(NL)

In de zeven jaar na zijn doorbraak in 2010 heeft Tim Knol nogal wat ervaringen achter de boeg. Vroeg in zijn loopbaan werden veel jongensdromen al werkelijkheid: spelen op grote podia, ontmoetingen met grote helden en het kunnen leven van zijn muziek. Zelfs zelfs in dat prille stadium zette Tim een vraagteken achter dat hele rock-’n’-roll-gebeuren: Not real love, only one night stands. Is that what you call Rock ’n’ Roll?


Ondanks deze waarschuwing heeft hij het grillige pad van drie albums lang bewandeld, doch niet zonder kleerscheuren. Door het oog van de storm des succes is er veel verloren gegaan. “Die gouden jaren, dat was een hele andere wereld, een soort explosie. Pinkpop, Lowlands, ik stond overal. Het ging maar door. Er leek geen einde aan te komen. Toen het einde er opeens wél rigoureus was, vlak voor Soldier On, viel ik plat op mijn smoel. Zo voelde het tenminste, ik was toen 23. Vanaf dat moment moest ik het zelf doen. Alles leek tot dat moment vanzelf te gaan. Het was ook gewoon te makkelijk bij mijn eerste twee platen.”

Toch vindt Tim nog steeds exact dezelfde dingen belangrijk als toen hij voor het eerst in de platenkast van zijn vader rommelde. Hij stond er tijdens zijn succesjaren ook nooit alleen voor: de hechte vriendschappen, diepgewortelde liefde en natuurlijk die sweet, sweet melodies zijn altijd in de buurt gebleven. Deze kernwaarden geven de 28-jarige songwriter de moed om die draad door te knippen en roerige periodes achter zich te laten. 

Dit jaar verscheen 'Cut The Wire' , Tim Knols vierde album bij Excelsior Recordings. Het is een liedjesplaat pur sang waarbij de spontaniteit van zijn garage/powerpop-groep The Miseries doorsijpelt. Tim nam de liedjes op in een periode van anderhalf jaar met vaste kompaan en producer Anne Soldaat.


Hoewel de punk-energie van The Miseries op Cut The Wire niet acuut waarneembaar is, ging Tim wel met een soortgelijke niets-is-fout spontaniteit te werk. Zo leerde hij zichzelf heerlijk amateuristisch pedal steel spelen. Bepaalde arrangementen gaf hij met inventief knutselwerk een speels en eigenwijs karakter. “Lekker puzzelen met synthesizer of orgels, die partijtjes kon ik nu allemaal zelf inspelen omdat ik de tijd had.” Liedjes als het zonovergoten A Kid’s Heart voeden die gevoelens van verwondering en euforie. Anderzijds vormen de gouden melodieën van Tims hand een spannend contrast met vinnige levensobservaties, zoals op 'Echoes Of Laughter' en 'Sweet Melodies'. Op de laatstgenoemde, tevens de eerste single van Cut The Wire, zingt hij verlangend over “sunshine and hurricanes” en “soul remedy staring at aeroplanes”.